نقشه های طراحی برای توسعه و انتقال ایده ها در مورد یک طرح در حال توسعه استفاده می شود. طراحی کابل کشی شبکه نیز بر اساس این نقشه ها و یا پس از آن آماده می شود. معمولا برای ساختمان های اداری از ابتدا محل کابل به صورت توکار مشخص می شود ولی در ساختمان هایی که آماده هستند از کابل کشی روکار برای شبکه استفاده می شود. به صورت کلی نقشه های ساختمان و شبکه باید با هم همخوانی داشته باشند.
در مراحل اولیه فاز پروژه (در طول فرآیند طراحی و مناقصه) آنها ممکن است به سادگی توانایی یک تیم طراحی خاص برای انجام طراحی را به مشتری نشان دهند. سپس ممکن است از آنها برای موارد زیر استفاده شود:
توسعه و برقراری ارتباط مختصر.
سایت های بالقوه را بررسی کنید و گزینه ها را ارزیابی کنید.
ایده تایید شده را در یک طرح منسجم و هماهنگ توسعه دهید.
طرح توسعه‌یافته را به سایر طرف‌ها، مانند مقام برنامه‌ریزی محلی، بدنه کنترل ساختمان، پیمانکاران و تامین‌کنندگان، منتقل کنید.
ساخت و ساز تکمیل شده را ثبت کنید.
ثبت تغییرات در حال انجام در ساخت و ساز تکمیل شده.
برخی از این نقشه‌ها به طور سنتی به عنوان نقشه‌های «طراحی» در نظر گرفته نمی‌شوند، زیرا یا طراحی مناسب شروع نشده است، یا طراحی به طور مؤثر قبلاً تکمیل شده است. با این حال، تقریباً همه آنها شامل برخی از عناصر تحقیق یا توسعه طراحی هستند، یا اینکه هیچ هدفی ندارند.
نقشه های طراحی ساختمان
نقشه‌های طراحی و کابل کشی ساختمان با جزئیات از نقشه‌ها و طرح‌های بلوکی و جمع‌آوری گرفته تا نقشه‌های فنی بسیار دقیق توسعه می‌یابند که هر جزء را به‌گونه‌ای توصیف می‌کنند که امکان ساخت و بهره‌برداری از آنها را فراهم کند.
هنگام توسعه نقشه های طراحی، مهم است که هدف آنها را در نظر بگیرید، چه اطلاعاتی را در نظر گرفته اند و به چه کسی می خواهند آن را منتقل کنند. این فرمت، محتوا، اندازه، مقیاس و غیره آنها را تعیین می کند. به عنوان مثال، نقشه های طراحی آماده شده برای یک مشتری بی تجربه ممکن است نیاز داشته باشد که بسیار واضح باشد و فقط اطلاعات لازم را ارائه دهد، در مقیاس و قالبی که مشتری بتواند به راحتی مشاهده و به اشتراک بگذارد. از سوی دیگر، نقشه‌ها برای تامین‌کنندگان ممکن است نیاز به بسیار دقیق و در قالبی داشته باشند که بتوان از آن برای ساخت استفاده کرد.
نقشه های طراحی
نقشه های طراحی و کابل کشی شبکه ممکن است توسط تعدادی متخصص مختلف تهیه شود، مانند: معماران، تکنسین ها و فناوران، مهندسان سازه، مهندسان عمران، مهندسان خدمات ساختمان، طراحان داخلی، طراحان منظر، پیمانکاران، پیمانکاران فرعی، تامین کنندگان و غیره. برخی از عناصر ممکن است ابتدا توسط یک فرد یا سازمان طراحی شده و سپس توسط فرد دیگری توسعه داده شود.
بنابراین مهم است که آنها به دقت یکپارچه و هماهنگ شوند تا اطمینان حاصل شود که همه عناصر در سطح مناسبی از جزئیات در زمان مناسب طراحی شده اند و طرح های تهیه شده توسط اعضای مختلف تیم پروژه مجموعه ای واحد و یکپارچه از اطلاعات را ایجاد می کنند. که می تواند بدون برخورد بین اجزا ساخته شود.
طراحی نقشه با استفاده از نرم افزار
آماده‌سازی نقشه‌های طراحی با ظهور طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) و سپس مدل‌سازی اطلاعات ساختمان (BIM) متحول شده است. BIM به کل تیم پروژه اجازه می دهد تا در توسعه یک مدل اطلاعات یکپارچه واحد همکاری کنند (اگرچه در سطح 2، این مدل ترکیبی "فدرال" از مدل های جداگانه است). با این حال، اصل همان طراحی سنتی است که مدل با برقراری ارتباط با هدف طراحی آغاز می شود و به یک مدل ساخت و ساز مجازی تبدیل می شود.
در مراحل اولیه، احتمالاً شامل نمودارهای انبوه یا نمادهای دوبعدی برای نشان دادن عناصر عمومی طراحی، با برخی از عناصر حیاتی که با جزئیات بیشتر توسعه یافته است، باشد. همانطور که طراحی پیشرفت می کند، مدل توسعه می یابد و سطح جزئیات افزایش می یابد، از جمله، ابتدا، اشیاء مبتنی بر نمایش های عمومی، و سپس اشیاء خاص با مشخصات و بیانیه های روش به همراه اطلاعات مربوط به تخصیص فضا برای بهره برداری، دسترسی، نگهداری، نصب، تعویض و غیره در نهایت، شامل تمام اطلاعات لازم برای ساخت، نصب یا ساخت و سپس بهره برداری اشیاء موجود در مدل خواهد بود.
منبع: پیشگام رایانه
